De laatste tijd zie ik een trend. Ik heb er inmiddels met een aantal mensen over gesproken en die bevestigen wat ik heb opgemerkt; de termen, vergunningenmanager en omgevingsmanager gaan door elkaar heen lopen.
Daar is op helemaal niets mis mee. Voor mij liggen beide vakgebieden in elkaars verlengde. Zoom je uit vanuit het vergunningenmanagement, dan kom je uit bij omgevingsmanagement. In grotere projecten zie je ook vaak dat de vergunningenmanager in het team van omgevingsmanagement zit.
Andersom, als je inzoomt vanuit omgevingsmanagement, kun je uitkomen bij vergunningenmanagement. Ik heb een model omgevingsanalyse opgesteld dat ieder aspect van het omgevingsmanagement raakt. Vergunningen is één van de hoofdstukken.
Op kleinere projecten, en groot of klein is in dit kader relatief, zie je vaak dat de omgevingsmanager ook de vergunningenmanager is. Dat is efficiënt en slim gebruik van capaciteit van mensen. Maar er zit een addertje onder het gras.
Het inzetten van één persoon voor beide taken heeft veel voordelen, maar dan zijn er dus ook nadelen. Eén van die nadelen is dat er geen escalatie niveau is in het geval van strubbelingen bij vergunningen. En die kunnen er best zijn. Een ander nadeel is de houding in een overleg. Vanuit het omgevingsmanagement wil je zoveel mogelijk in gesprek blijven met je stakeholders. In gesprek blijven zorgt ervoor dat je wederzijds voor begrip kunt zorgen en dat je andere partijen stap-voor-stap mee kunt nemen en eventueel overtuigen van de dingen die gebeuren in een project. Tijdsdruk speelt hier wel een rol maar er zijn in dit kader zelden harde deadlines.
Vergunningen
Bij vergunningen is dat anders. Kaders worden gesteld door de wet. Die is weliswaar interpretabel op een aantal punten maar aangevuld met jurisprudentie is het vaak klip en klaar hoe de vork in de steel zit. Ook over de stukken, die nodig zijn voor een vergunningsaanvraag, is duidelijkheid. Het toetsingskader is dat ook, wie beoordeelt wat, van de aanvraag? Een ambtenaar die over het verkeer gaat kan veel vinden van een brug die je wilt bouwen, maar hij gaat niet over de bouwvergunning die nodig is voor de bouw van de brug.
Vergunningsaanvraag
De tijdsdruk, die bij omgevingsmanagement en grijs gebied kent, is bij vergunningen-management zwart-wit. Wil je voldoen aan contractverplichtingen dan is er een keiharde datum waarop je aanvraag bij het bevoegd gezag moet liggen. Alle vooroverleg en uitleg ten spijt. Als het bevoegd gezag het er niet mee eens is, maar je wel een vergunningsaanvraag kunt indienen die aan alle eisen voldoet, is het enige wat je kunt, “agree to disagree”. Zorg in dit soort gevallen dat je opdrachtgever op de hoogte is van wat er speelt. Enerzijds kan deze helpen, maar weet dan in ieder geval dat er mogelijk “gedoe” onderweg is, in de vorm van omgevingsmanagement.
Bij vergunningenmanagement is het dus belangrijk om een grens te trekken. Omdat je een planning hebt met deadlines en omdat een vergunningsaanvraag niet iets is waarover onderhandeld kan worden. Er zijn wettelijke voorschriften. Daar heb je je als aanvrager aan te houden. En daar heeft de vergunningverlener zich tevens aan te houden.
No comment yet, add your voice below!