Is het toch weer gebeurd….
Ik probeer niet betweterig te zijn, probeer zinnetjes als “zie je wel” of “ik heb het toch gezegd” te vermijden of in te slikken. In het verlengde daarvan heeft iedereen stokpaardjes. Dus ik ook, die breng ik af en toe ter sprake, hoewel ik probeer het niet te doen. Hoe harder je hamert om zaken, hoe minder de boodschap aankomt, tot hij niet meer gehoord wordt. Deze week moest ik toch weer even…..
Ik verbaas mij al jaren over een aantal zaken die spelen rondom eisen die worden gesteld aan aannemers, opdrachtnemers of door hun opdrachtgevers. Dat is dit voor een groot deel in de hoek van het risicomanagement. Gelukkig zijn op dat gebied de nodige stappen gezet die tot een betere verdeling hebben geleid.
Precair
Aannemers zijn in de afgelopen jaren scheve verhoudingen vaker aan gaan kaarten tijdens de gesprekken in aanbestedingstrajecten trajecten. Ook daarbuiten worden deze vaak, precaire onderwerpen, besproken. Waarom ze precair zijn weet ik wel, maar ik snap het niet. Waarom zou je een onderwerp of eis van een opdrachtgever niet gewoon bespreken als die eis er toe leid dat je een onevenredig risico loopt.
vooruitgang en verandering
Aannemers zijn mensen en zoals alle mensen, schatten ze risico’s bijna altijd te laag in. Dat zit nu eenmaal in onze natuur. Ook bij opdrachtgevers. Daar moet je wel wat mee, maar een goed gesprek over die olifant in de kamer vindt niet vaak plaats. Aannemers zijn te bang om de opdracht niet te krijgen. Maar als het risico onevenredig verdeeld is, waarom zou je dan de opdracht willen?
Niet mijn stokpaardje
Maar dat is niet mijn stokpaardje. Risicomanagement is er wel een onderdeel van maar het gaat verder dan dat.
Opdrachtgevers eisen al jaren van hun opdrachtnemers dat ze ISO 9001 gecertificeerd zijn. Waarom? Dan weet je dat ze een kwaliteitssysteem hebben, dat er een systeem is om afwijkingen te corrigeren en te voorkomen, dat er een interne controles plaatsvinden, risico’s en kansen worden afgewogen en ga zo maar door.
Mijn stokpaardje gaat over de volgende vraag: opdrachtgevers zetten zich graag neer als professionele opdrachtgevers. Maar als je pretendeert een professionele opdrachtgever te zijn en van je opdrachtnemer eist dat deze ISO 9001 gecertificeerd is (al dan niet aangevuld met meer specifieke onderwerpen), waarom ben je als opdrachtgever dan zelf niet ISO 9001 gecertificeerd?
ISO certificering
vragen om tot inzicht te komen
De afgelopen jaren heb ik deze vraag een paar keer bij een grote opdrachtgevers neergelegd. Deze week had ik het met een contractmanager over onze eigen projectorganisatie. Zijn verzoek was om deze eens te auditten, in plaats van onze opdrachtnemer. Vooral in het kader van de vraag: weten wij, als projectorganisatie, wat wij straks moeten overdragen aan de beheersorganisatie? Blijven er geen losse eindjes over aan het eind van het jaar als het project is afgerond?
Ook hém heb ik de vraag gesteld over certificering in kwaliteitsmanagementsysteem. Dat hoeft de 9001 niet te zijn maar die gebruik ik altijd omdat dat voor mij de basis is voor alle andere kwaliteitsmanagementsystemen, dus ik gooi hem toch maar in de groep
Lieve opdrachtgevers, als je de ISO 9001 of een andere kwaliteitsmanagement certificering eist van je opdrachtnemers, welk kwaliteitscertificaat heb je dan zelf?
En als je geen gecertificeerd kwaliteitsmanagementsysteem hebt, waarom dan niet? Vind je het terecht om als professionele opdrachtgever iets te eisen van je opdrachtnemer wat jezelf niet goed geregeld hebt?
Heb je het wel goed geregeld, neem contact op, ik kom je graag een compliment geven.
Heb je het niet geregeld? Ik hoor graag jullie argumenten, dan ga ik het wellicht begrijpen…..Dan kunnen we dezelfde taal gaan spreken!
Laat hieronder een reactie achter
Geef een reactie